Litwo! Ojczyzno moja!

I znów pognało nas do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych. Jest w litewskich miasteczkach i pejzażach magia, która ciągle czaruje, sprawiając, że nikt, kto raz ujrzał wileńskie zaułki, uniwersyteckie dziedzińce, wieże kościołów wyłaniające się spośród zieloności wzgórz, trockie jeziora i wijący się melancholijnie Niemen, nie będzie dziwił się Mickiewiczowskiej tęsknocie za utraconym krajem lat dziecinnych, świętym i czystym, jak pierwsze kochanie.

Tym razem na kresową wyprawę zdecydowało się trzydziestu naszych licealistów z różnych klas. Zapytajcie ich o wrażenia, przeżycia, przygody. Co zobaczyli? Co ich wzruszyło? Polskie ślady na Rossie czy może dzieciaki w polskiej szkole, które na słowa: Pięknie mówisz po polsku, odpowiadały z dumą: Bo ja jestem z polskiej rodziny?

A może ktoś właśnie tam odkrył siebie innego niż znał do tej pory? Zapytajcie! Słuchajcie kresowych opowieści! Jeśli jest w Was ciekawość świata, głód nowych przeżyć, ale i wrażliwość na minione czasy, zapragniecie sami spakować plecak i wyruszyć do Ostrej Bramy, nad Wilejkę i Niemen. Zapragniecie przeżyć to sami!

Szkolna wycieczka na Litwę (Wilno, Troki, Kowno), 20-24. 09. 2016 r.